[...] Εμείς οι ίδιοι τι πρέπει να κάνουμε; Να τους χλευάζουμε, να τους κοροϊδεύουμε, να τους γυρίζουμε την πλάτη, να τους κλείνουμε τις πόρτες και τις καρδιές μας; Και το κράτος έχει οργανωθεί σωστά ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει ένα μείζον πρόβλημα όπως αυτό της μετανάστευσης; Καλό θα ήταν, λοιπόν, να αναλογιστούμε τα παραπάνω και να προσπαθήσουμε να βάλουμε τους εαυτούς μας στη θέση των μεταναστών και πάνω απ’όλα συνανθρώπων μας. Τότε θα υπήρχε η περίπτωση να νιώθαμε τον φόβο αυτών των ανθρώπων που ακούσια ξεριζώνονται από την πατρίδα τους και προσπαθούν να πάνε σε ένα μέρος όπου θα τους δοθεί το δικαίωμα της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας τους. Όμως οι "άνθρωποι χωρίς χαρτιά" δεν είναι ανύπαρκτοι. Μπορεί το πρόβλημα της μετανάστευσης να μας υπερβαίνει, αλλά δεν μπορούμε να το αγνοούμε. [...]
Το σχολείο που θέλουμε είναι ένα πιο ελκυστικό και ανθρώπινο χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, χωρίς καταπατήσεις δικαιωμάτων. Ένα σχολείο το οποίο διατηρεί τα δικαιώματα όλων είναι δίκαιο και ανοιχτό προς όλους ασχέτως χρώματος και προέλευσης του καθενός. Ένα σχολείο στο οποίο τα δικαιώματα και υποχρεώσεις όλων των μαθητών είναι ίσα.
Από εργασία της Α' τάξης του Γενικού Λυκείου Καρπενησίου, με θέμα: "Ανθρώπινα Δικαιώματα, Πρόσφυγες & Μετανάστες"
No comments:
Post a Comment