Με κάθε τρόπο προσπαθούν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα χιλιάδες μετανάστες που ζουν στη χώρα μας. Ανθρωποι που
έφυγαν από τις πατρίδες τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη τα
βρίσκουν σκούρα ελέω κρίσης και αποφασίζουν να επιστρέψουν
Περισσότερες από 4.500 αιτήσεις έχουν κατατεθεί ήδη στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ) από τον περασμένο Μάιο, ενώ έως προχθές με το πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού είχαν καταφέρει να επιστρέψουν 1.278 άτομα.....
«Μέχρι τον Ιούνιο, οπότε και τελειώνει ο δεύτερος κύκλος του προγράμματος, υπολογίζουμε ότι θα έχουν επιστρέψει περίπου 2.500 άτομα» δηλώνει στο «Εθνος» ο επικεφαλής του ελληνικού γραφείου του ΔΟΜ, Δανιήλ Εσδράς.
Πρόκειται για ανθρώπους που αισθάνονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα είτε επειδή δεν μπορούν να φύγουν για την Ευρώπη είτε γιατί δεν έχουν δουλειά, ούτε χρήματα να επιστρέψουν, και την ίδια στιγμή δέχονται επιθέσεις από ακροδεξιές οργανώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Ερχονται σε εμάς και τους προσφέρεται ένας αξιοπρεπής τρόπος να γυρίσουν εκεί όπου τουλάχιστον θα έχουν ένα σπίτι και ένα πιάτο φαγητό…» μας λέει.
Η φυγή των μεταναστών
Η φυγή των μεταναστών
Δεύτερη φάση
Είναι η δεύτερη φάση του προγράμματος που πραγματοποιείται -έστω και με 6μηνη καθυστέρηση- από τον ΔΟΜ, σε συνεργασία με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Το 75% των εξόδων αντλούνται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επιστροφής και το 25% από ελληνικά κονδύλια.
«Είναι το μόνο ανθρωπιστικό πρόγραμμα που πρακτικά αντιμετωπίζει το πρόβλημα της μετανάστευσης» επιμένει ο κ. Εσδράς. «Πρωταγωνιστές» της φυγής αναδεικνύονται οι Αφγανοί με 1.923 αιτήσεις, οι Πακιστανοί με 1.087 αιτήσεις, αλλά και οι υπήκοοι Ιράκ (κυρίως Κούρδοι), Μπανγκλαντές, Μαρόκου, Νιγηρίας, Σουδάν. «Με τα έξοδα επιστροφής πληρωμένα και ένα ποσό περίπου 300 ευρώ στο χέρι επιστρέφουν στην πατρίδα τους. Να φανταστείτε, αρκετοί είναι αυτοί που, αν και έχουν δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο, επιλέγουν το πρόγραμμά μας», εξηγεί ο κ. Εσδράς.
Τα δρομολόγια της απελπισίας
«Φτώχεια εδώ, φτώχεια κι εκεί»
«Ζω έξι χρόνια στην Ελλάδα. Αγαπάω πολύ τη χώρα σας, αλλά εδώ και πολλούς μήνες δεν έχω δουλειά και δεν μπορώ να ζήσω… Γι’ αυτό το αποφάσισα να επιστρέψω. Φτώχεια εδώ, φτώχεια κι εκεί – τουλάχιστον θα είμαι με την οικογένειά μου» μας είπε ένας από τους Πακιστανούς που βρήκαμε να περιμένουν στην ουρά για μια αίτηση στο πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού.
Η λύπη, η απογοήτευση αλλά και ο θυμός περισσεύουν στα γραφεία του ΔΟΜ στο Ανω Καλαμάκι, όπου οι μετανάστες ετοιμάζουν τα χαρτιά τους. «Οταν ήρθαμε στην Ελλάδα νομίζαμε ότι ήρθαμε στην Ευρώπη. Αλλά στη χώρα σας δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Αφού και να φύγουμε σε άλλη χώρα θα μας φέρουν πίσω (σ.σ.: εννοεί ότι με τη σύμβαση Δουβλίνο ΙΙ ο μετανάστης επιστρέφει στη χώρα της ΕΕ στην οποία έδωσε πρώτη φορά τα στοιχεία του και τα δακτυλικά του αποτυπώματα).
«Πάμε στην πατρίδα μας να ξαναρχίσουμε» λέει ένας άλλος μετανάστης, από τις κουρδικές περιοχές του Ιράκ. «Δεν φύγαμε από τη χώρα μας επειδή θέλαμε. Η κατάσταση εκεί ήταν δύσκολη. Αλλά τώρα και εδώ είναι άσχημα τα πράγματα. Δεν υπάρχουν δουλειές…» συμπληρώνει ακόμη ένας από το Μπανγκλαντές.
Είναι η δεύτερη φάση του προγράμματος που πραγματοποιείται -έστω και με 6μηνη καθυστέρηση- από τον ΔΟΜ, σε συνεργασία με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Το 75% των εξόδων αντλούνται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επιστροφής και το 25% από ελληνικά κονδύλια.
«Είναι το μόνο ανθρωπιστικό πρόγραμμα που πρακτικά αντιμετωπίζει το πρόβλημα της μετανάστευσης» επιμένει ο κ. Εσδράς. «Πρωταγωνιστές» της φυγής αναδεικνύονται οι Αφγανοί με 1.923 αιτήσεις, οι Πακιστανοί με 1.087 αιτήσεις, αλλά και οι υπήκοοι Ιράκ (κυρίως Κούρδοι), Μπανγκλαντές, Μαρόκου, Νιγηρίας, Σουδάν. «Με τα έξοδα επιστροφής πληρωμένα και ένα ποσό περίπου 300 ευρώ στο χέρι επιστρέφουν στην πατρίδα τους. Να φανταστείτε, αρκετοί είναι αυτοί που, αν και έχουν δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο, επιλέγουν το πρόγραμμά μας», εξηγεί ο κ. Εσδράς.
Τα δρομολόγια της απελπισίας
«Φτώχεια εδώ, φτώχεια κι εκεί»
«Ζω έξι χρόνια στην Ελλάδα. Αγαπάω πολύ τη χώρα σας, αλλά εδώ και πολλούς μήνες δεν έχω δουλειά και δεν μπορώ να ζήσω… Γι’ αυτό το αποφάσισα να επιστρέψω. Φτώχεια εδώ, φτώχεια κι εκεί – τουλάχιστον θα είμαι με την οικογένειά μου» μας είπε ένας από τους Πακιστανούς που βρήκαμε να περιμένουν στην ουρά για μια αίτηση στο πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού.
Η λύπη, η απογοήτευση αλλά και ο θυμός περισσεύουν στα γραφεία του ΔΟΜ στο Ανω Καλαμάκι, όπου οι μετανάστες ετοιμάζουν τα χαρτιά τους. «Οταν ήρθαμε στην Ελλάδα νομίζαμε ότι ήρθαμε στην Ευρώπη. Αλλά στη χώρα σας δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Αφού και να φύγουμε σε άλλη χώρα θα μας φέρουν πίσω (σ.σ.: εννοεί ότι με τη σύμβαση Δουβλίνο ΙΙ ο μετανάστης επιστρέφει στη χώρα της ΕΕ στην οποία έδωσε πρώτη φορά τα στοιχεία του και τα δακτυλικά του αποτυπώματα).
«Πάμε στην πατρίδα μας να ξαναρχίσουμε» λέει ένας άλλος μετανάστης, από τις κουρδικές περιοχές του Ιράκ. «Δεν φύγαμε από τη χώρα μας επειδή θέλαμε. Η κατάσταση εκεί ήταν δύσκολη. Αλλά τώρα και εδώ είναι άσχημα τα πράγματα. Δεν υπάρχουν δουλειές…» συμπληρώνει ακόμη ένας από το Μπανγκλαντές.
No comments:
Post a Comment