انتقاد از اصلاحات جدید در قرارداد شنگن

کشورهای حوزه شِنگن در آینده می توانند به هدف ممانعت از ورود مهاجران، کنترول مرزی شدیدتری را به اجرا بگذارند. اما منتقدان می گویند که اصلاحات جدید در قرارداد شنگن، آزادی مسافرت را محدود می کند.

قرارداد شنگن زمانی یک دست آورد بزرگ در اروپا یاد می شد که به "مرزهای باز" شهرت داشت. حالا کشورهای عضو به اصلاحاتی توافق کرده اند که براساس آن، هر کشور عضو این امکان را دارد تا کنترول مرزی را شدت بخشد. هدف اصلی این اصلاحات، جلوگیری از ورود مهاجران غیرقانونی در اروپا است.

سِسیلیا مالمستروم، کمیسار اتحادیه اروپا در بروکسل گفت که دولت های عضو اتحادیه اروپا، پارلمان اروپا و کمیسیون اتحادیه اروپا روز پنجشنبه (9 جوزا/30 می) درباره این موضوع توافق کرده اند. اسکا کلر، نماینده حزب سبزهای آلمان در پارلمان اروپا از منتقدین تشدید کنترول مرزی در حوزه شنگن است.

کلر به دویچه وله گفت: "این توافق شاید پایان قرارداد شنگن نباشد، اما به هر حال ما این خطر را مشاهده می کنیم که با تصمیم جدید، محدودیت هایی در قرارداد شنگن وضع می شود که به تدریج آزادی مسافرت شهروندان اتحادیه اروپا از میان برود".

قرار داد شنگن آزادی مسافرت در این حوزه را تضمین می کند. این قرارداد از جانب 26 دولت امضا شده است و پاسپورت مسافران هنگام عبور از مرزهای این کشورها مورد بررسی قرار نمی گیرد. با این قرارداد که در سال 1985 امضا شد، پسته های کنترول مرزی میان آلمان، فرانسه، هالند، بلجیم و لوکزامبورگ از میان رفت.

قایق حامل آوارگان در برابر جزیره ایتالیایی لامپدوزا

نماینده حزب سبزها در پارلمان اروپا در مورد این که چرا اصلاحات در قرارداد اتحادیه اروپا ضروری است، می گوید: "تمام بحث ها در جریان جنبش بهار عربی بالا گرفت. زمانی که مهاجرین به ایتالیا رسیدند، این جا به اسناد عبور دست یافتند و سپس به فرانسه آمدند. در آن زمان مشاجره بزرگ به میان آمد که چه کسی در واقع اجازه ادامه سفر را دارد و این که آیا اصلاحاتی در قرارداد شنگن وارد شود یا نه. کمیسیون اتحادیه اروپا در آغاز پیشنهاد کرد که به این قرارداد باید به عنوان سرمایه مشترک اروپا نگریسته شود و تصمیم در این باره که مرزی مسدود شود، باید در سطح اروپایی فیصله شود."

این سیاستمدار سبزهای آلمان می افزاید که حزب آنها این پیشنهاد را به دیده خوب نگریست و از آن حمایت کرد. اما او می گوید که تصمیم جدید با مقررات پیشین سازگار نیست. از دید او، تصمیم جدید نقش جانبی بزرگتری به کمیسیون اتحادیه اروپا می دهد و قرار است این کمیسیون از اقدامات دولت های عضو نظارت کند.

کلر می گوید که براساس اصلاحات جدید، در صورتی که برخی اعضای شنگن در تامین امنیت مرزی کمبودی هایی داشته باشند، اعضای دیگر دلایل و امکانات بیشتری را برای مسدود کردن مرزهای شان به دست می آورند. به باور او، مقررات تعیین شده نمی تواند معیار دقیقی باشد و می شود برداشت های متفاوتی از آن داشت.

حزب سبزها مهترین دست آورد اروپایی را با اصلاحات جدید در قرارداد شنگن در خطر می بینند. اما هنس- پتر فریدریش، وزیر داخله آلمان در برلین گفت که اصلاح قرارداد شنگن، تقاضای مرکزی حکومت آلمان از اتحادیه اروپا است.

دیوار برقی اروپا در برابر مهاجران

اروپا برای جلوگیری از سرازیر شدن مهاجران افریقایی، از تکنولوژی پیشرفته کار می گیرد. تنگه های بحری و جبل الطارق با اشعه رادار و کمره های مادون قرمز نظارت می شوند و محافظان از سواحل پاسداری می کنند.(عکس:آرشیف)

گماشته ها سعی می کنند کشتی های پناهجویان را تا حد امکان در مراکش شناسایی کنند و آنها را در بیرون از آب های متعلق به اسپانیا وادار به برگشت بسازند.

درست نزدیک به صخره های جبل الطارق شهر بندری الخیثیراس اسپانیا قرار دارد. از همین شهر است که عملیات پاسداران ساحلی و "گاردیا سویل" در تنگه بحری همآهنگ ساخته می شود. جکتورن مانویل اوویدو در دروازه ورودی مرکز فرماندهی می گوید ، مبارزه قبل از همه علیه مواد مخدر و قاچاق انسان می باشد.

جکتورن مانویل او ویدو می گوید: «در این جا کسی از رادیوی آلمان دیدار می کند. او می خواهد بداند که ما این جا چه می کنیم... در این جا ما مانیتورهای مختلفی داریم . به طور نمونه ما مانیتورهای رادار داریم. هرچیزی که در تنگه بحری حرکت کند، از قایق های ورزشی گرفته تا قایق های کوچک ماهیگیری و کشتی های تجارتی، همه در این جا معلوم می شوند».

با یک دستگاه مخصوص وسایل کامپیوتری، مرکز فرماندهی نیز می تواند کمره های متعددی را فعال گرداند تا با دوربین های قوی تنگه های بحری را ببیند. آنها می توانند تصویر همان مقطع را بزرگ بسازند و توسط کیبورد کامپیوتر به جای نور عادی از شعاع مادون قرمز استفاده کنند. تصاویری که بدین ترتیب به دست می آیند، نشان می دهند که آیا قایق ها دارای ماشین می باشند؟

برخی اوقات می توان فهمید که چه تعداد سرنشین در یک قایق وجود دارند. در امتداد ساحل نیز دستگاه های کمره متعدد وجود دارند که تنگه بحری را کنترول می کنند و قسماً این کمره ها از یکجا به جای دیگر قابل انتقال می باشند. ایستگاه بزرگ رادار به طور ثابت نصب شده است. کمره ها و تصویرهای رادار در یک ساختمان مخفی سفید که برای این منظور در یک محله مسکونی الخیثیراس وجود دارد، در فرماندهی "گاردیا سویل" گذاشته می شوند.

ماموران مرزی سعی می کنند پناهجویان را پیش از رسیدن به اسپانیا بازگردانند.(عکس:آرشیف)

فضای مورد کنترول مجهز به مانیتور است که دارای تصاویر کمره ها، مقاطع نقشه ها و جدول ها می باشند. وسیله ای که توسط آن می توان دورترین فاصله را کنترول کرد، رادار است. مانویل اوویدو می گوید: «ما می توانیم همه سواحل اندلس را ببینیم که از "سبته" تا "ملیلیه" را در بر می گیرد. ما توسط رادار مناطق بیرون از آب های متعلق به اسپانیا را دیده می توانیم». به گفته اوویدو در این تنگه بحری کمتر چیزی باقی می ماند که رادار نتواند آنها را کشف کند. ساحه دید رادار آن قدر وسیع است که ماموران مرزی قایق را هنگام حرکت از ساحل مراکش می بینند.

زنان و مردانی که کنترول رادارها را در دست دارند با تجربه می باشند. آنها مطابق به سایه ای که از کشتی ها توسط رادار تشکیل می شود، می توانند این احتمال را بدهند که به طور نمونه، یک قایق حامل قاچاقبران مواد مخدر و یا پناهجویان عازم اسپانیا می باشد.

برای تشخیص نوعیت کشتی، ماموران ساحلی گاهی هلیکوپترها و نیروهای زمینی را نیز به کار می اندازند. قاچاقبران مواد مخدر بازداشت می شوند و پناهجویان پیش از آنکه به اسپانیا برسند، بازگشت داده می شوند. در اسپانیا این سیستم را دیده بانی جامع و امن ساختن مرز خارجی می گویند. جگتورن مانویل اوویدو می گوید یک مجموعه چنین ایستگاه هایی قبلاً در مدیترانه فعال شده است: «برنامه به اصطلاح "پرسوس" یک بخش اصلی پیمان همه ایستگاه های دیده بانی جامع و امن نگه داشتن مرزهای خارجی می باشد. به گفته اوویدو اسپانیا در بسیاری برنامه های اروپایی برای نظارت از آب های بحری نقش رهبری کننده دارد.

امروز دیگر حق دیده بانی جامع و امن ساختن مرزهای خارجی نافذ است و غالباً «دیوار مرزی برقی» نامیده می شود. بنابراین هجوم بزرگ مهاجران به اروپا به راه های دیگری منتقل شده است. به طور مثال مهاجران از موریتانیا راه جزایر قناری را در پیش می گیرند. بسیاری از سنیگال شروع می کنند که بیش از 1000 کیلومتر دورتر از جزایر قناری می باشد. این سفر طولانی تر و خطرناک تر از سفر از طریق تنگه بحری می باشد. اما به تناسب دیوار مرزی سه لایه در "ملیلیه" اسپانیا، کمتر برای مهاجران ترساننده است. در سال 2008 حدود ده هزار انسان توسط قایق به جزایر قناری رسیدند. اما چانس عبور از آنجا نیز پیوسته کاهش می یابد. یک دلیل آن موجودیت "فرونتیکس" یا اداره حفاظت از مرزهای اروپایی است. قرار است نیروهای موظف این اداره مانع سرازیر شدن پناهجویان از سواحل غربی افریقا گردند.

جگتورن مانویل اوویدو در این مورد می گوید: «ما اکنون در مورد موریتانیا، سنیگال و گامبیا، یعنی کشورهایی صحبت می کنیم که افراد "گاردیا سویل" به آنجاها فرستاده شده اند. ما در این جاها مشترکاً با این کشورها گزمه هایی را به راه می اندازیم که توسط فرونتیکس با کشف هوایی حمایت می شود». اوویدو در ادامه می گوید که کشتی هایی که از آنجا می آیند، باید در همان منطقه اصلی شان پیش از رسیدن و ورود به آب های داخل قلمرو اسپانیا کشف شوند و باید در آب های متعلق به همان کشورها متوقف ساخته شوند.

اعتصاب غذایی شهروندان ناکجا ؟

وضعیت رقت بار مهاجرین در حال اعتصاب، شهر بودن سویدن

اعتصاب گروه 11 نفری پناهندگان افغانستانی که بتاریخ 16 اپریل آغاز شده بود با وضعیت وخیم تری ادامه دارد، این گروه 11 نفری، خودشان را دیگر متعلق به افغانستان نمی دانند زیرا نا آمیدانه از آنجا فرار کرده و درد ها و نابسامانی های زیاد را متحمل شده اند.

شهروندان ناکجا، قصه ی درد آور و تاسفبار مهاجرت است که از حقوق اساسی شان در کشور های بانی حقوق بشر محروم اند و امروز این اعتصاب در شهر بودن کشور سویدن وارد سیزدهمین روز شده است.

بعد از اینکه به شفا خانه بستری میشوند، دوباره به خط مقدم اعتراض و اعتصاب برگشته، به اعتصاب بی پایان و تا آخرین نفس ها، تا جائیکه تصمیم گیری های دولت سویدن و اداره مهاجرت در قبال آنها تغییر کند و یا حد اقل مانع اخراج اجباری آنها شود.

گفته میشود که این اعتصاب، بدون غذا، آب آشامیدنی، دارو و در هوای سرد بهاری سویدن ادامه دارد و  نهاد های مدافع حقوق پناهندگان سویدن را نیز نگران ساخته است و تا جاییکه رسانه های  خبری سویدن پوشش جدی ازین موضوع را داده اند.

رییس شورای شهر بودن، نیز از دولت سویدن خواسته است تا پاسخ انسانی به این اعتصاب ها داده شود و  بگفته رییس شورای شهر بودن، وضعیت اسفناک است و داکتران از وضعیت صحی چند نفر ابراز نگرانی کرده و با وجودیکه تیم اضطرار در ساحه حضور دارد، اما وضعیت همچنان وخیم است.

شهر بودن در شمال سویدن و در چند صد کیلو متری استوکهلم پایتخت واقع گردیده و گفته میشه تعدادی زیادی از مهاجرین در آن شهر منتقل شده اند .

تقاضای اعتصاب کنند گان:

خواست همه توقف اخراج اجباری افغانهای مهاجر در سویدن، دادن عفو عمومی، دادن اقامت به خود اعتصاب کنندگان است.

آنها هشدار داده اند تا آخرین نفس ها و تا جائیکه جواب قانع کننده از سوی دولت سویدن دریافت نکنند به اعتراض ها و اعتصاب شان ادامه میدهند.

حسین عطائی با خانواده پنج نفری اش نیز با اخراج اجباری رو برو است و آقای عطائی باوجود یکه از کهولت سنی و عمل جراحی که قبلا در قسمت های از بدنش شده  رنج میبرد نیز در جمع اعتصاب کنند گان است .

بی توجه بودن مسوولان

منیژه باختری ژورنالیست کارکشته افغانستان، حال به حیث سفیر افغانستان در این کشور ها کار میکند، مصروف درگیری های سیاسی ارگ نشینان و چپاولگران شده و دیگه فکر نکنم حضور اش تاثیر سازنده ی در تامین و اعاده حقوق انسانی این پناهندگان در حال مرگ داشته باشد. او پذیرایی گرم را برای رییس جمهور کرزای تدارک داده است و دو روز است رییس جمهور کرزای برای رایزنی منابع مالی انتخاباتی و سیاسی اش در کشور های اسکندنویایی بسر میبرد و با وجودیکه او یکی از فاسد ترین رییس جمهوران جهان است، با آن هم مورد حمایت غرب قرار دارد و ادامه افشاگری های رسانه ها نتوانسته کشور ها غربی را متقاعد سازد که دیگر این شخص قابل اعتماد نیست.

اعتصاب غذایی و اعتراض های مدنی

هنوز تظاهرات اعتراضی به اجرای پروژه روا برگزار نشده بود که اعتصاب غذایی این گروه افغانها آغاز شد و با وجود فشار های مدنی و اعتراض ها، هنوز اداره مهاجرت سوید اقدام های لازم را روی دست نگرفته و نگرانی از اخراج اجباری بسیاری از افغانها همچنان پا برجاست.

روزشنبه بیستم آپریل، تظاهراتی در اعتراض به اجرای پروژه (ریوا Reva) و شدت عمل پلیس در دستگیری و اخراج پناهجویانی که حکم اخراج دریافت کرده اند، در استکهلم برگزارشده بود.

یکی از خواسته های اصلی تظاهرات دادن عفو عمومی "امنیستی" به پناهجویان بود. فراخوان برگزاری این تظاهرات در آغاز توسط سازمان نهضت پناهندگی (Asylrörelse) متشکل از چندسازمان مدافع حقوق پناهندگان مانند انجمن افغان ها و سازمان پناهندگان بدون مرز انجام شد و اکثر سازمان های مدافع حقوق پناهجویان و حقوق بشری از آن پشتیبانی کردند . شماری از پناهجویان در یوتبوری و بوروس نیز با فراخوان فدراسیون سراسری پناهندگان و با اتوبوس به استکهلم آمده و در تظاهرات شرکت کردند.  تظاهرکنندگان در ابتدا در سرگل، میدان مرکزی استکهلم گرد آمدند و سپس با انجام یک راه پیمایی، در مینت توریت، در نزدیکی پارلمان سوئد اجتماع کردند.