برخورد بحث برانگیز آسترالیا با پناهجویان

آسترالیا نخستین گروه از مهاجرانی را که با قایق خود را به این کشور رسانده بودند، در اردوگاهی واقع در جزیره کوچک پاپوا گینه جدید انتقال داد. این بخشی از تکرار تجربه "راه حل خاموشانه" است که در ماه آگست تصویب شد.

هدف انتقال پناهجویان به کشور جزیره یی پاپوا گینه نو، جلوگیری از آمدن پناهجویان توسط قایق به سواحل آسترالیا است. در یک اردوگاه دیگر واقع در جزیره نائورو در بحیره جنوب، از دوهفته به این سو پناهندگان به اعتصاب غذایی روی آورده اند. فعالان حقوق بشر از وضعیت حاکم در این اردوگاه پناهندگان انتقاد می کنند.

19 پناهجوی دیگر از سریلانکا و ایران اکنون در مانوس که جزیره کوچکی در مقابل پاپوا گینه نو می باشد، در انتظار طی مراحل تقاضای پناهندگی شان هستند. آنها نخستین پناهجویانی هستند که بعد از بازگشایی دوباره این اردوگاه، به آنجا انتقال داده شدند. آسترالیا می خواهد با این تدابیرش پناهجویانی را بترساند که توسط قایق های کهنه و کمتر مقاوم در مقابل امواج بحری، خود را به سواحل این کشور می رسانند.

جولیا گیلارد به دلیل سیاست اش در قبال پناهندگان مورد انتقاد قرار دارد.

دلیل این تصمیم را کریس براون، وزیر مهاجران آسترالیا چنین توضیح می دهد: «قاچاقبران انسان این دروغ را شایع ساخته اند که کسی که عضو خانواده ای در آسترالیا باشد، در اردوگاهی در کشور دیگر برده نمی شود. واضحاً که چنین نیست. انتقال پناهجویان و همه پیامدهای آن می بایست روی این حقیقت صحه بگذارد».

از اواسط ماه سپتمبر به این سو، حدود 400 پناهجو در اردوگاهی که صرفاً یک خیمه است، در جزیره نائورو زندگی می کنند. احتمال دارد جریان قبول یا رد پناهندگی شان برای سال ها ادامه یابد. به همین دلیل شمار زیادی از این پناهجویان به اعتصاب غذایی پرداخته اند. اندرو بیسویک، از سازمان عفو بین الملل، می گوید که وضع پناهجویان در این اردوگاه غیرقابل تحمل است.

بیسویک می گوید: «پس از صحبت با پناهجویان در نائورو نگرانی بزرگی در مورد صحت آنها برای ما پیدا شده است. برخی از آن ها قبلاً خود را زخمی ساخته اند. اقدام به خودکشی نیز وجود داشته است. تعداد زیادی هم اعتصاب غذایی کرده اند. این اردوگاه از نگاه فیزیکی نیز تقریباً غیرقابل تحمل می باشد».

حکومت جولیا گیلارد، نخست وزیر آسترالیا در ماه آگست امسال راه حل حکومت محافظه کار پیشین را دوباره از سر گرفت. براساس این تصمیم، پناهجویانی که خود را با قبول خطرات به آسترالیا می رسانند در اردوگاه هایی در جزیره نائورو و پاپوا گینه نو منزوی ساخته می شود، تا آنها هراس داشته باشند که به مجرد رسیدن به آسترالیا، قبول نمی شوند.

خانم گیلارد آن وقت پس از تایید این طرح به پارلمان کشورش گفت: «امروز پارلمان کاری را انجام داد که مردم آسترالیا از ما انتظار داشتند. ما باهم یکجا کار کردیم تا این راه حل را پیدا نمودیم».

در چند مورد قایق ها دچار سانحه شدند و پناهجویان غرق گردیدند.

در چندین مورد قایق های حامل این پناهجویان به دلیلی که اضافه بار می شوند، در مسیر راه دچار سانحه شده و بسیاری سرنشینان آنها غرق می شوند. در ماه سپتمبر یک گروه 50 نفری پناهجویان در آخرین دقایق از غرق شدن نجات داده شد.

پناهجویی که از این سانحه نجات یافته است، می گوید: «ما سه روز در قایق بودیم. بعد قایق شکست. ما بدون آن که واسکت شنا داشته باشیم، چهار روز در آب بودیم. خدا را شکر که ما زنده ماندیم».

دیوید مار، نویسنده کتاب "سراسیمگی" که یکی از منتقدان مشهور سیاست آسترالیا در قبال پناهجویان است، می گوید در سال گذشته یازده هزار پناهجو توسط قایق به سواحل آسترالیا رسیده اند. امسال نیز تا حال بیش از هفت هزار پناهجو به آسترآلیا آمده اند. سه هزار تن آن تنها بعد از تغییر حکومت به آسترالیا آمده اند.

دیوید مار می افزاید: «شاید یک روزی شمار زیاد پناهجویان با استفاده از قایق خود را به آسترالیا برسانند، اما در 35 سال گذشته 44 هزار پناهجو به سواحل رسیده اند. این در دوره زمانی، کشور می توانست 3.5 میلیون باشنده جدید داشته باشد. شمار پناهجویان اندک است. سیاست خشن است».

تنها در سال گذشته در سطح جهانی 440 هزار نفر درخواست پناهندگی داده اند که از جمله 330 هزار نفر شان در اروپا می باشند. از جمله مهاجرانی که در آسترالیا درخواست پناهندگی می دهند، در نهایت در این کشور قبول می گردند.