وقتی کشوری دلسوز نداشته باشد، اینگونه میشود!

هر روز، هر هفته و هر ماه جوانان افغانستانی ناامید از ماندن در کشورشان، نگران از آینده نامعلومشان در کشورهای همسایه، دل به دریا می زنند و راهی غربت می شوند تا یا قربانی دریا شوند، یا اسیر یونان بمانند و یا به اروپایی برسند که هیچ تضمینی برای آینده شان وجود ندارد 

به گزارش بخش سیاسی شبکه اطلاع رسانی افغانستان  با نزدیک شدن به فصل سرما روز به روز وضعیت آوارگان افغانستانی که با هزاران مشقت خود را به یونان رساندند و منتظرند تا به شکل غیر قانونی خود را به دیگر کشورهای اروپایی برسانند، بدتر می شود.

این پناهجویان که شاید هر کدام رد مرز شدن از ایران و گروگان بودن در مرز های ترکیه و بالاخره خطر غرق شدن در دریا را نیز تجربه کرده اند، از نگاه روانی به شدت خسته اند و هیچ منبعی نیست که دست شانرا بگیرند و مایه امیدی برای شان باشند. لذا به شدت شکننده اند و هرکسی میتواند در این شرایط آنها را شکار کنند. اینجا لقمه های خوب و چربی برای قاچاقبران انسان و مافیایی ترانزیت آماده است. کسی نیست که حداقل برای این آوارگان راهنما باشد و یا حداقل در برابر خطرهای که این مهاجرین را تهدید میکند، از ایشان دفاع کند.

اکثر این مهاجرین از ایران می آیند به ترکیه، از ترکیه از طریق بندر ازمیر، از آن جا وارد منطقهء میتلینی و سالونیک می شوند و بعد از این دو جزیره پس از آنکه توان مالی برای خروج از یونان به سمت دیگر کشورهای اروپایی را ندارند، به دیگر مناطق یونان تقسیم می شوند.
تعدادی از آنها گرفتار طمع قاچاقبران می شوند و دار ندار خود را از دست می دهند، بعضی نیز گرفتار خشم امواج دریا می شوند و آرزوی اروپا را با خود به قعر آب می برند. که آخرین نمونه آن غرق شدن 30 تن از جوانان کشور ما در آبهای اندونزیا بود که قصد رفتن به استرالیا را داشتند.

به همین آسانی. هر روز، هر هفته و هر ماه جوانان افغانستانی ناامید از ماندن در کشورشان، نگران از آینده نامعلومشان در کشورهای همسایه، دل به دریا می زنند و راهی غربت می شوند تا یا قربانی دریا شوند، یا اسیر یونان بمانند و یا به اروپایی برسند که هیچ تضمینی برای آینده شان وجود ندارد.

بررسی ها نشان داده است که علت اساسی مهاجرت های غیر قانونی هموطنان ما به کشور های اروپایی، بیکاری و فقر در کشور بوده است و آن مهاجرینی که در ایران به سر می بردند، از جهت هدفمند شدن یارانه ها و سختی گذران زندگی فراری ملک غیر مسلمان شده اند و از آنجایی که یونان نخستين دروازه ورود به اروپا است، سالانه هزاران افغانستانی از این طریق تلاش می کنند تا خود را به سایر کشور های اروپایی برسانند.

در حال حاضر چند هزار مهاجر افغانستانی در بازداشتگاه و زندان های یونان به سر می برند که درجمع آنان، زنان و اطفال نیز شامل اند. جرم این ها، داشتن مدارک جعلی و کوشش کردن برای خارج شدن از یونان خوانده شده است. جالب اینجاست که برخی شنیده ها حاکی از آن است که عده ای از هموطنانمان برای خروج از این وضعیت بغرنج، به کلیساها پناه برده و اعلام می کنند که مسیحی شده اند، تا امکاناتی در اختیارشان قرار گیرد.

متاسفانه دولت نیز تا کنون نه با فراهم کردن زمینه های کاری و سایر امکانات و نه از طریق اطلاع رسانی، برای جلوگیری از این مهاجرتها اقدامی انجام نداده است. حتی اکنون که دولت ایران طرح سه ماهه ای را برای خروج داوطلبانه مهاجرین در دست اقدام دارد و دولت آلمان نیز قانون جدید تابعیت را بررسی می کند، باز هم خبری از مسئولان افغانستان نمی باشد.

انسان وقتی به این فاجعه می نگرد که چگونه جوانان ما با هزار مشقت به سوی هزار مشقت دیگر مهاجرت می کنند، می گوید مگر کشور ما دارای وزارت مهاجرین نیست!!! مگر مسئولان وزارت خارجه ما هیچ احساسی در رابطه با آزار و اذیت هموطنانمان در سراسر جهان ندارند!!!

به راستی اگر کشور ما دلسوزی داشت جوانان ما با خود نمی گفتند که وطن ما که همیشه جنگ و خونریزی است، کشورهای همسایه ما که مسلمانند همیشه تحریم و کوتاهی. زمانی هم که می خواهی از این فلاکت خانه ها بروی دچار عذابی می شوی که از خودت بیزار می گردی و می گویی ای کاش افغانستانی نبودم!!!