ايجاد
پايگاه های نظامی امريکا در افغانستان، بدون تهديد به همسايه ها بوده نمی
تواند، زيرا همين همسايه های حريص و مداخله گر، در حقيقت بهانه برای حضور
امريکا در افغانستان شدند.
آقای جاوید لودین معاون سیاسی وزير خارجهء افغانستان، اخيراً کشور ايران را اطمينان داده است که امضای سند استراتيژيک با امريکا که ايجاد پايگاه های نظامی دايمی در افغانستان يکی از موارد مهم آنست، به ضرر هيچ کشور همسايه منجمله ايران نخواهد بود. مقام های افغان قبلاً به وضوح گفته بودند که اجازه نخواهند داد از خاک افغانستان علیه کشور دیگری استفاده شود.
در رابطه با اظهارات آقای لودين بايد گفت که: اولاً ايجاد پايگاه های نظامی امريکا در افغانستان، بدون تهديد به همسايه ها بوده نمی تواند، زيرا همين همسايه های حريص و مداخله گر، در حقيقت بهانه برای حضور امريکا در افغانستان شدند. حضور نظامی امريکا در افغانستان، نه تنها تهديد بر عليه استقلال و حاکميت ملی آن به حساب می آيد، بلکه تهديد صريح برای کشور های همسايه و حتی در سطح منطقه نيز تلقی می شود.
ثانياً کشور ميزبان (افغانستان)، به مثابه يک مستعمره حق نخواهد داشت از چگونگی استفاده از اين پايگاه ها نظارت کند، چنانچه همين امروز که قوتهای امريکايی بر محلات ملکی افغانها حمله می کنند و به قتل عام مردم می پردازند، آيا آقای حامد کرزی حق داشته است مانع از چنين عملياتها شود و يا هم قاتلين مردم ما را مجازات نمايد؟! لذا چگونه می تواند در آينده از چگونگی فعاليت های آشکار و نهان اين پايگاه ها در منطقه نظارت نمايد؟!
اگر فرض کنيم ايالات متحدهء امريکا، با برنامهء اتمی ايران کنار آمده نتواند و مجبور به جنگ با اينکشور گردد، از کدام کشور اکمالات خواهد کرد؟ بدون شک نزديکترين کشور افغانستان است. آيا آقای کرزی و يا هم آقای لودين چنين صلاحيتی دارند که از امريکائيها بخواهند پايگاه های دور تری را بکار گيرند؟! لذا دست نشانده ای چون حامد کرزی، هرگز چنين تضمينی را به جانب ايران و يا هم هر کشور ديگری داده نمی تواند!
بدينگونه اظهارات آقای لودين که بدون شک به او ديکته شده است، نه مقامات ايران و نه هم هيچ کشوری را در منطقه قناعت خواهد داد که ايالات متحده خطری برای آنها در آينده نخواهد بود، زيرا سياستهای ماجراجويانه ای ايالات متحده هيچ حد و مرزی ندارد و امروز هر نيمه با سواد منطقهء ما بخوبی می داند که هدف از ايجاد پايگاه های نظامی امريکا در افغانستان چی هست و امريکايی ها چه پلانهای وحشتناکی را برای افغانها و تمام منطقه در سر دارند!
جای شک نيست که ايجاد چنين پايگاه ها به زودی در يک لويه جرگه ای دولتی از قبل آماده شده توسط نمايندگان خريده شده (پنجاه مليون دالر به شورای عالی صلح افغانستان، به همين منظور کمک شده است)، گويا که تصويب و به اطلاع جهانيان رسانيده خواهد شد، که نه تنها با مخالفت اکثريت مردم افغانستان روبرو خواهد بود، بلکه در درون حکومت پوشالی و حتی گروه های «جهادی» ديروز نيز با مخالفت همراه خواهد بود، چنانچه اسمعيل خان وزير آب و برق، مخالفت خود را در اين رابطه با رحيم وردک، طی يک سخنرانی چنين تبارز داد:
«... وزیر دفاع یک کشور که ضامن و یا مسئول درجه اول حفظ سرحدات، ناموس و مقدسات این سرزمین است، ادعا می کند که بدون بودن قوای خارجی، ما نمی توانیم امنیت را در سرزمین خود داشته باشیم.... ما به خاطر این مبارزه نکردیم که قشون دیگری را در این سرزمین حاکم بگردانیم...»
آقای جاوید لودین معاون سیاسی وزير خارجهء افغانستان، اخيراً کشور ايران را اطمينان داده است که امضای سند استراتيژيک با امريکا که ايجاد پايگاه های نظامی دايمی در افغانستان يکی از موارد مهم آنست، به ضرر هيچ کشور همسايه منجمله ايران نخواهد بود. مقام های افغان قبلاً به وضوح گفته بودند که اجازه نخواهند داد از خاک افغانستان علیه کشور دیگری استفاده شود.
در رابطه با اظهارات آقای لودين بايد گفت که: اولاً ايجاد پايگاه های نظامی امريکا در افغانستان، بدون تهديد به همسايه ها بوده نمی تواند، زيرا همين همسايه های حريص و مداخله گر، در حقيقت بهانه برای حضور امريکا در افغانستان شدند. حضور نظامی امريکا در افغانستان، نه تنها تهديد بر عليه استقلال و حاکميت ملی آن به حساب می آيد، بلکه تهديد صريح برای کشور های همسايه و حتی در سطح منطقه نيز تلقی می شود.
ثانياً کشور ميزبان (افغانستان)، به مثابه يک مستعمره حق نخواهد داشت از چگونگی استفاده از اين پايگاه ها نظارت کند، چنانچه همين امروز که قوتهای امريکايی بر محلات ملکی افغانها حمله می کنند و به قتل عام مردم می پردازند، آيا آقای حامد کرزی حق داشته است مانع از چنين عملياتها شود و يا هم قاتلين مردم ما را مجازات نمايد؟! لذا چگونه می تواند در آينده از چگونگی فعاليت های آشکار و نهان اين پايگاه ها در منطقه نظارت نمايد؟!
اگر فرض کنيم ايالات متحدهء امريکا، با برنامهء اتمی ايران کنار آمده نتواند و مجبور به جنگ با اينکشور گردد، از کدام کشور اکمالات خواهد کرد؟ بدون شک نزديکترين کشور افغانستان است. آيا آقای کرزی و يا هم آقای لودين چنين صلاحيتی دارند که از امريکائيها بخواهند پايگاه های دور تری را بکار گيرند؟! لذا دست نشانده ای چون حامد کرزی، هرگز چنين تضمينی را به جانب ايران و يا هم هر کشور ديگری داده نمی تواند!
بدينگونه اظهارات آقای لودين که بدون شک به او ديکته شده است، نه مقامات ايران و نه هم هيچ کشوری را در منطقه قناعت خواهد داد که ايالات متحده خطری برای آنها در آينده نخواهد بود، زيرا سياستهای ماجراجويانه ای ايالات متحده هيچ حد و مرزی ندارد و امروز هر نيمه با سواد منطقهء ما بخوبی می داند که هدف از ايجاد پايگاه های نظامی امريکا در افغانستان چی هست و امريکايی ها چه پلانهای وحشتناکی را برای افغانها و تمام منطقه در سر دارند!
جای شک نيست که ايجاد چنين پايگاه ها به زودی در يک لويه جرگه ای دولتی از قبل آماده شده توسط نمايندگان خريده شده (پنجاه مليون دالر به شورای عالی صلح افغانستان، به همين منظور کمک شده است)، گويا که تصويب و به اطلاع جهانيان رسانيده خواهد شد، که نه تنها با مخالفت اکثريت مردم افغانستان روبرو خواهد بود، بلکه در درون حکومت پوشالی و حتی گروه های «جهادی» ديروز نيز با مخالفت همراه خواهد بود، چنانچه اسمعيل خان وزير آب و برق، مخالفت خود را در اين رابطه با رحيم وردک، طی يک سخنرانی چنين تبارز داد:
«... وزیر دفاع یک کشور که ضامن و یا مسئول درجه اول حفظ سرحدات، ناموس و مقدسات این سرزمین است، ادعا می کند که بدون بودن قوای خارجی، ما نمی توانیم امنیت را در سرزمین خود داشته باشیم.... ما به خاطر این مبارزه نکردیم که قشون دیگری را در این سرزمین حاکم بگردانیم...»
No comments:
Post a Comment